Blog

Terapia fotodynamiczna i jej zastosowanie…

05.05.2022

Terapię fotodynamiczną (PDT) obecnie stosuje się  najczęściej w terapii zmian przed nowotworowych i nowotworowych m.in. narządu rodnego. Terapia ta znajduje również szerokie zastosowanie w dermatoonkologii, w leczeniu rogowacenia słonecznego, raka kolczystokomórkowego in situ oraz raka podstawnokomórkowego.

Do najczęściej leczonych terapią fotodynamiczną jednostek chorobowych zalicza się liszaja twardzinowego narządów płciowych występuje u obu płci, jest przewlekłym, włókniejąco-zanikowym stanem zapalnym uznawanym za stan przed nowotworowy predysponujący do rozwoju raka kolczystokomórkowego. Dolegliwości subiektywne zgłaszane przez pacjentów z tym schorzeniem to głównie nasilony świąd w okolicy zmian.

W leczeniu stosuje się miejscowe glikokortykosteroidy o dużej mocy jednak wyniki terapii nie zawsze są satysfakcjonujące, a objawy nawracają po odstawieniu leczenia. Zastosowanie PDT dotyczy głównie liszaja twardzinowego sromu. Okazuje się, że terapia ta ma korzystny wpływ na zmniejszenie dolegliwości (świądu), w mniejszym stopniu lub w ogóle wpływa na poprawę kliniczną zmian. Dotychczasowe dane nie pozwalają na jednoznaczne określenie skuteczności i ustalenie wytycznych, jednak jest to opcja terapeutyczna, którą należy rozważyć u pacjentek z nieskutecznością dotychczasowego leczenia.

Stosunkowo nieliczne przeciwwskazania oraz działania niepożądane sprawiają, że terapia fotodynamiczna wydaje się być obiecującą metodą leczenia również w innych wskazaniach.

Coraz liczniejsze doniesienia wskazują na jej przydatność w schorzeniach nie onkologicznych, takich jak:

keratozy posłoneczne/rogowacenie słoneczne- jest chorobą, która powstaje na podłożu skóry starczej lub uszkodzonej przez promieniowanie ultrafioletowe,

czy trądzik pospolity- jest przewlekłą zapalną chorobą skóry- dotyka dużej grupy pacjentów, zwłaszcza w wieku nastoletnim. W trakcie PDT  leczenia trądziku pospolitego obserwuje się znaczne zmniejszenie (do 60–70%) zapalnych wykwitów trądzikowych. Niekiedy dochodzi także do hamowania wytwarzania łoju poprzez uszkodzenie gruczołów łojowych.

W trakcie terapii fotodynamicznej często odczuwa się ból/pieczenie, chociaż jego nasilenie jest bardzo zróżnicowane. Objaw ten pojawia się zwykle w ciągu kilku minut od rozpoczęcia ekspozycji na światło i przypuszczalnie odzwierciedla stymulację nerwów lub uszkodzenie tkanek przez reaktywne formy tlenu, co prawdopodobnie nasila się w wyniku przegrzania. Większość pacjentów dobrze znosi zabieg bez konieczności znieczulenia, ale doświadczanie bólu jest bardziej prawdopodobne w przypadku poddawania zabiegowi większych powierzchni skóry, zwłaszcza w dobrze unerwionych okolicach (twarz, ręce, krocze).

Często po zabiegu pojawiają się rumień i obrzęk z nadżerkami, z   tworzeniem się strupków i gojeniem w ciągu 2–6 tygodni, ale rzadko dochodzi do owrzodzeń. Po PDT miejscowa nadwrażliwość na światło może utrzymywać się przez 48 godzin. Rzadko obserwuje się przypadki pozapalnych odbarwień i przebarwień.

Metoda terapii fotodynamicznej odznacza się wieloma bardzo istotnymi zaletami, które korzystnie wyróżniają ją spośród stosowanych obecnie technik terapeutycznych. Pozwala przede wszystkim na miejscowe i wybiórcze niszczenie tkanki chorej, bez zbędnych uszkodzeń tkanek zdrowych. Jest metodą mało inwazyjną, ogólnie dobrze tolerowaną, daje dobre efekty kosmetyczne i może być wielokrotnie powtarzana.

Poniżej efekty 1 zabiegu terapii fotodynamicznej w leczeniu keratozy posłonecznej w okolicy czoła (przed/po)

 

 

Archiwum

wrzesień 2024

czerwiec 2024

kwiecień 2024

luty 2024

grudzień 2023

październik 2023

kwiecień 2023

styczeń 2023

lipiec 2022

maj 2022

kwiecień 2022

marzec 2022

grudzień 2021

czerwiec 2021

styczeń 2021

październik 2020

wrzesień 2020

czerwiec 2020

maj 2020

kwiecień 2020

styczeń 2020

listopad 2019

wrzesień 2019

lipiec 2019

wrzesień 2018

kwiecień 2018

grudzień 2017

lipiec 2017

luty 2017

grudzień 2016

październik 2016

sierpień 2016

czerwiec 2016

kwiecień 2016

luty 2016