Liszaj Twardzinowy i Zanikowy (LSA)
Czym jest liszaj twardzinowy i zanikowy?
Jest to choroba częściej występująca u kobiet w okresie przedpokwitaniowym lub w piątej i szóstej dekadzie życia. Coraz częściej LSA występuje w każdym wieku.
LSA jest zbliżony do twardziny ograniczonej mimo że nie wykazano żadnych charakterystycznych zaburzeń układu odpornościowego, podejrzewa się także wpływ czynników hormonalnych?.
Dotychczas etiologia i patogeneza nie została wyjaśniona.
Jakie są objawy?
Objawy kliniczne u kobiet najczęściej obejmują srom, krocze oraz okolice okołoodbytową.
U mężczyzn żołądź prącia i napletek.
Podstawowym objawem są początkowo białe pojedyncze grudki, w późniejszym okresie białe atroficzne smugi, ścieńczenie nabłonka. Charakterystyczny jest dokuczliwy świąd, w niektórych przypadkach u małych dziewczynek może dojść do wytworzenia zmiany zlokalizowanej w okolicy okołoodbytniczej w linii środkowej ciała.
Jest to bezobjawowy obrzęk barwy czerwonej lub zbliżonej do skóry. Zmiana ta w części przypadków jest wczesnym objawem LSA. Zmiany na żołędzi prącia, napletku lub w ujściu cewki moczowej mogą prowadzić do zrostów stulejki i problemów z oddawaniem moczu.
U kobiet LSA charakteryzuje się zanikiem, stwardnieniem tkanek krocza i okolic odbytu, często występują niewielkie ogniska krwawienia. Charakterystyczna jest suchość oraz świąd skóry. U kobiet LSA może prowadzić do zaniku i zrostu sromu, zwężając wejście do pochwy.
W przypadkach przewlekłych w obrębie, gdzie skóra jest pogrubiała, mogą występować zmiany przednowotworowe.
Powikłania:
– Erytroplazja Queyrata – nieregularne czerwone ogniska wyraźnie odgraniczone od otoczenia barwy sinawo- czerwonej, o gładkiej błyszczącej powierzchni i niewielkim nacieku podstawy.
– Leukoplakia- białe plamy o zgrubiałym nabłonku i opalizującym odcieniu, niewielkie stwardnienie podstawy.
– Rak kolczystokomórkowy- nowotwór dający przerzuty, głównie do węzłów chłonnych.
Przebieg zależy od umiejscowienia i głębokości naciekania oraz stopnia zróżnicowania w obrazie histologicznym.
Pacjenci chorujący na LSA powinni być stale obserwowani przez lekarza prowadzącego ( wizyty co 3-6 miesięcy)
Bibliografia:
Dermatologia
O. Braun-Falco
G. Plewig
H.H. Wolff
W.H.C. Burgdorf
Na podstawie dotychczasowych doświadczeń w leczeniu LSA obserwuję, że zarówno stosowane miejscowo sterydy jak również terapia fotodynamiczna oraz podawanie doustne witaminy E są w stanie spowolnić rozwój procesu.
Natomiast terapia fotodynamiczna zmian przednowotworowych: Erytroplazja Queyrata, Leukoplakia powodują zahamowanie wyżej wymienionych zmian.