Liszaj Twardzinowy i Zanikowy (LSA)

03.07.2019

Czym jest liszaj twardzinowy i zanikowy?

Jest to choroba częściej występująca u kobiet w okresie przedpokwitaniowym lub w piątej i szóstej dekadzie życia. Coraz częściej LSA występuje w każdym wieku.

LSA jest zbliżony do twardziny ograniczonej mimo że nie wykazano żadnych charakterystycznych zaburzeń układu odpornościowego, podejrzewa się także wpływ czynników hormonalnych?.

Dotychczas etiologia i patogeneza nie została wyjaśniona.

Jakie są objawy?

Objawy kliniczne u kobiet najczęściej obejmują srom, krocze oraz okolice okołoodbytową.

U mężczyzn żołądź prącia i napletek.

Podstawowym objawem są początkowo białe pojedyncze grudki, w późniejszym okresie białe atroficzne smugi, ścieńczenie nabłonka. Charakterystyczny jest dokuczliwy świąd, w niektórych przypadkach u małych dziewczynek może dojść do wytworzenia zmiany zlokalizowanej w okolicy okołoodbytniczej w linii środkowej ciała.

Jest to bezobjawowy obrzęk barwy czerwonej lub zbliżonej do skóry. Zmiana ta w części przypadków jest wczesnym objawem LSA. Zmiany na żołędzi prącia, napletku lub w ujściu cewki moczowej mogą prowadzić do zrostów stulejki i problemów z oddawaniem moczu.

U kobiet LSA charakteryzuje się zanikiem, stwardnieniem tkanek krocza i okolic odbytu, często występują niewielkie ogniska krwawienia. Charakterystyczna jest suchość oraz świąd skóry. U kobiet LSA może prowadzić do zaniku i zrostu sromu, zwężając wejście do pochwy.

W przypadkach przewlekłych w obrębie, gdzie skóra jest pogrubiała, mogą występować zmiany przednowotworowe.

Powikłania:

– Erytroplazja Queyrata – nieregularne czerwone ogniska wyraźnie odgraniczone od otoczenia barwy sinawo- czerwonej, o gładkiej błyszczącej powierzchni i niewielkim nacieku podstawy.

– Leukoplakia- białe plamy o zgrubiałym nabłonku i opalizującym odcieniu, niewielkie stwardnienie podstawy.

– Rak kolczystokomórkowy- nowotwór dający przerzuty, głównie do węzłów chłonnych.

Przebieg zależy od umiejscowienia i głębokości naciekania oraz stopnia zróżnicowania w obrazie histologicznym.

Pacjenci chorujący na LSA powinni być stale obserwowani przez lekarza prowadzącego ( wizyty co 3-6 miesięcy)

Bibliografia:

Dermatologia

O. Braun-Falco

G. Plewig

H.H. Wolff

W.H.C. Burgdorf

Na podstawie dotychczasowych doświadczeń w leczeniu LSA obserwuję, że zarówno stosowane miejscowo sterydy jak również terapia fotodynamiczna oraz podawanie doustne witaminy E są w stanie spowolnić rozwój procesu.

Natomiast terapia fotodynamiczna zmian przednowotworowych: Erytroplazja Queyrata, Leukoplakia powodują zahamowanie wyżej wymienionych zmian.