Czym jest łuszczyca?
Łuszczyca to przewlekła i nawrotowa choroba zapalna skóry, która jest uwarunkowana genetycznie i dotyczy ok. 2-3% populacji. Najbardziej charakterystyczną cechą łuszczycy są widoczne srebrzystoszare łuski, pokrywające wyraźnie odgraniczone zmiany skórne, zlokalizowane najczęściej w okolicy łokciowej, lędźwiowo-krzyżowej, w okolicy owłosionej skóry głowy oraz kolan.
Choroba ta może mieć bardzo zróżnicowany przebieg: u niektórych pacjentów stwierdza się kilka niewielkich ognisk w okolicach wyżej wymienionych, natomiast u innych możliwe jest zajęcie całej powierzchni skóry, oraz paznokci wraz z dolegliwościami stawowymi, które manifestują bólami stawów, asymetryczną destrukcją i zniekształceniem stawów, niesprawnością fizyczną- która niekiedy może prowadzić do inwalidztwa.
Łuszczyca jest chorobą, która najczęściej ma tendencje do popraw w okresach letnich, natomiast pogarsza się w okresie zimy. Promieniowanie ultrafioletowe najczęściej wpływa korzystnie na zmiany łuszczycowe, co ma zastosowanie również w leczeniu choroby. Trzeba jednak mieć na uwadze, że nie należy w sposób niekontrolowany korzystać ze słońca, ponieważ w sytuacji oparzeń słonecznych może dojść do nasilenia choroby- co ma związek z uszkodzeniem naskórka.
Pacjent zmagający się z tą chorobą powinien zwracać szczególną uwagę na materiały z których wykonane są noszone przez niego ubrania. Powinny to być miękkie tkaniny nie powodujące pocenia skóry. Chorzy na łuszczycę nie powinni również palić papierosów i spożywać alkoholu, gdyż może pogarszać przebieg łuszczycy. Nikotyna wpływa na funkcjonowanie układu immunologicznego, zaś alkohol zwiększa produkcję cytokin prozapalnych, nasilając produkcję wolnych rodników oraz stymulując uwalnianie histaminy.
Dla pacjentów chorych na łuszczycę nie ma określonej diety, wiadomo iż nienasycone kwasy tłuszczowe mogą mieć korzystne działanie. Ważne, aby wszyscy chorzy powinni zwracać uwagę na picie dużych ilości płynów, utrzymywali zdrową zbilansowaną dietę, która może obniżyć ryzyko wystąpienia chorób serca, cukrzycy i otyłości. Zwiększony wskaźnik masy ciała wiąże się z ryzykiem rozwoju łuszczycy lub nasilenia objawów choroby. Chorzy powinni spożywać więcej owoców i warzyw tj.: szpinak, jarmuż, dynia, marchew, brokuły truskawki, figi, mango, nasiona dyni, orzechy włoskie, nasiona lnu/olej lniany, oliwa z oliwek, chude białko i pełnoziarniste pieczywo, należy unikać przetworzonych produktów spożywczych, czerwonego mięsa, ograniczyć gluten. Aktywność fizyczna jest korzystna, należy jednak unikać obrażeń, zadrapań skóry, tarcia dlatego ćwiczenia nie mogą być zbyt forsowane, rekomendowane są spacery, pływanie oraz ćwiczenia rozciągające np. joga. Dla chorych na łuszczycę stres ma bardzo negatywny wpływ na przebieg łuszczycy, może nawet wywołać wysiew zmian, dlatego należy unikać sytuacji, które wywołują zdenerwowanie czy stres- warto robić rzeczy, które dają przyjemność i możliwość chwilowego zapomnienia o chorobie i problemach.
W społeczeństwie istnieją nieprawidłowe utarte poglądy na temat łuszczycy wynikające często z braku wiedzy na temat tej choroby- musimy pamiętać że łuszczyca:
* nie jest chorobą zakaźną i nie można się nią zarazić *nie jest spowodowana nieprawidłową higieną * nie jest chorobą całkowicie przemijającą.
Pacjenci chorzy na łuszczycę powinni zrozumieć, iż jest to *choroba przewlekła, *zalecone leczenie i zmiany w stylu życia mają na celu złagodzenie objawów choroby * nie wszystkie metody leczenia/terapii są tak samo skuteczne dla wszystkich pacjentów *efekty leczenia pojawiają się często dopiero po kilku tygodniach terapii, a leczenie trwa zazwyczaj kilka miesięcy.
Niestety jak dotąd nie ma lekarstwa na łuszczycę, które całkowicie wyleczy chorobę. Leki potrafią wyciszyć, zredukować objawy choroby, ale nie są w stanie całkowicie uzdrowić pacjenta. Choroba ta może pojawić się w każdym wieku, zarówno u noworodków jak i u osób starszych. Każdy pacjent chorujący na łuszczycę w gabinecie dermatologicznym wymaga traktowania w sposób indywidualny w leczeniu łuszczycy zastosowanie ma wiele preparatów zarówno do terapii miejscowej, jak również ogólnej.